Marisquería Dos Barrios

Dos Barrios

Dat is nu het heerlijke van de snelweg door Spanje,we zoeven door allerlei dorpjes. Is wel wat anders dan dat vervelende Frankrijk waar we doormoeten haha. Op de snelweg? Ja, omdat we een doel hebben, rápido!  Na een enorm sjiek de friemel restaurant met muchos coches grandes treffen we verderop in Dos Barrios een echt spaans restaurant: Marisquería Dos Barrios. 

Dit etablissement verdient zijn eigen verhaal. Vamos!

Marisquería Dos Barrios

Het enorme naambord beloofd wat, terwijl de parkeerplaats nog griezelig leeg is. Honden gaan tekeer. 20.30 de la tarde, we hebben geluk; el jefe doet net zijn deur open en weet niet wat hem overkomt als 9 stuiterende reizigers zo vroeg al de stilte van zijn tienda op de ons bekende Hollandse manier komen verstoren.

   El tiempo; el más importante!

Zelf geniet ik in stilte, ik kijk mijn ogen uit naar al die heerlijke vis die in de koelvitrine ligt, want el jefe blijkt ook gewoon visboer te zijn. De tap staat als een trofee op de logge toog te wachten op de mannen van het dorp. Het eetgedeelte ziet er uit als een oud schoollokaal waar tafels zijn neergezet, neem daarbij wat ongemakkelijke stoelen en wat kleedjes…muy bueno. 

Maar wat heerlijk español.      

 

 Esto es  España! 

Iets trekt mijn aandacht, nog nooit heb ik dat gezien. Het lijken wel afgekapte dierenhoefjes, zouden ze die hier echt eten? Poco loco? Ik wil het weten en vraag in mijn beste Spaans “Qué es?” Aha señorita, son percebes, muy delicioso. El jefe laat zien hoe je ze eet, en geeft me eentje om te proeven. Een heerlijke vissmaak vult mijn mond en moet mijn ogen even sluiten. 

Mijn dag is goed....meer dan goed. 

Percebes

Pues, la cena! 

We bestellen en genieten van onze eerste caña de cerveza. Er wordt ons heerlijk eten voorgezet, toch maar geen vis maar sappige entrecotes waar onze plaatselijke slager een moord voor zou doen. Aardappels gebakken in ruim olijfolie, un poco pan, een topmaal! Ik pak één van mijn Spaanse gewoontes direct op of ik niet ben weggeweest, en sluit mijn maaltijd af met een carajillo. Er is werk van gemaakt, en we vallen stil na een volle dag rijden.

Het wordt drukker en het Spaans krijgt de boventoon zoals het moet zijn.............we zijn in Spanje!  Mi Corazon xxx

                      

Sábado por la mañana

Zaterdagmorgen. We zijn vannacht gestopt achter Potiers in Frankrijk en na een slaapmutsje in goed gezelschap voor het eerst in de camper geslapen...een praktisch "masjien" daarvoor. Het is nog vroeg, maar de wetenschap dat we vandaag de Spaanse grens overgaan geeft me een flinke dosis energie. Vamos! We naderen de Pyreneeën...ik ruik en voel het. Het is weer thuiskomen als ik die indrukwekkende massa zie opdoemen in de verte. Grandioso

Even later duik ik samen met mijn gezin het groene Baskenland in. Het doet me denken aan Asterix en Obelix...waarschijnlijk door de namen van stad en dorp en deze zeer aparte taal in mijn ogen (of beter gezegd oren). Bij een tankstop doe ik toch een eerste poging om mijn prille Spaans in de praktijk te brengen en ik krijg zowaar netjes antwoord in het castellano. Vamos! Ik mag niet te lang treuzelen, maar wat zou ik zielsgraag een tussenstop maken in San Sebastian (Donostía) en een tapeo doen...pero no tengo tiempo.

El tiempo, lo más importante.

Bienvenido

De temperatuurmeter geeft amper 2 graden aan...wat een binnenkomst in mijn geliefde land. Buenos días! Ik laat me door het landschap voeren, en ondanks dat ik deze route al eens heb gereden, wil ik niets missen. Grillig, dat is een juiste benaming, en het zeer slechte weer versterkt mijn indruk van het Baskenland. Sneeuw, hagel en indrukwekkende donkere luchten overheersen enkele uren. Bewonderend kijk ik af en toe naar mijn lieve man die volkomen op zijn gemak de camper door de bergen, de vele tunnels en viaducten stuurt. Ook hij is deze keer wederom onder de indruk. Ik zeg niet veel, ik geniet en voel me meer dan thuis. Estoy feliz!




De landschappen wisselen elkaar snel af; rotspartijen, groene bergen, geel, groen, paars. Het is stil in de camper, onze ogen hebben het te druk om te praten. Rond een uurtje of vier por la tarde houden we een stop in Lerma,  nog een kleine 300 kilometer voordat we stoppen voor de nacht. De baas van de cafetaría y sus chicas schudden meewarig hun hoofd als het gezelschap binnenkomt stampen op dat tijdstip, maar de koude tapas die ze nog over hebben van de Spaanse lunch smaken heerlijk. Holandeses; un poco loco.

Madrid

We naderen Madrid en met de torens in ons zicht verdwijnen we plots in de spits op de M30, wat een drukte. En dat zonder navigatie...Dios mío 

En wat zijn ze hermosas...la torre Respol, torre de Christal, Torre Sacyr Vallehermoso en Torre Espacio. De crisis heeft er voor gezorgd dat een groot deel van de torens leeg staat, maar daar denken we op dat moment niet echt aan.  Madrid, Toledo...q ciudades bonitas ...staan tot nu toe nog op ons verlanglijstje, maar we moeten het achter ons laten; ons doel ligt verder. Een overjarige kaart en de backup van de medereizigers zorgen ervoor dat we zonder al te veel oponthoud la capital achter ons laten. 

Tengo hambre...en mijn reisgezelschap ook. We stoppen voor de nacht in Dos Barrios, een dorp langs de snelweg en al gauw zetten we onze campers op het nog lege parkeerterrein van een restaurant. Het is nog vroeg voor een Spanjaard om je te installeren voor het avondeten...half negen, maar helaas hebben we het Hollandse ritme nog niet achter ons gelaten.